Küçük, dağınık oturma odasındaki tek ses klimanın yumuşak uğultusuydu. Güneş ufkun altına inmiş, perdelerin arasından sıcak, altın rengi bir parıltı yayıyordu. Sarah kanepede kıpırdanıyor, duvardaki saate bakarken çıplak bacaklarını sıkıca birbirine bastırıyordu. Geç oluyordu ve Bay Thompson her zamanki saatini yirmi dakika geçmişti bile.Kalbi göğsünde çarpıyor, her atış damarlarında bir beklenti dalgası yaratıyordu. Bunun bu gece olmasını beklemiyordu ama daha önce aradığında, sesi alçak ve acildi, bir şeylerin farklı olduğunu anlamıştı. Ondan kendisini beklemesini, hazır olmasını istemişti. Ve o da hazırdı, daha önce hiç olmadığı kadar hazırdı.